TROTS op onze kinderen, TROTS op de Wissel
Onze twee kinderen kwamen in mei 2016 over vanuit het verre Filipijnen naar Nederland om hier te komen wonen. Een mega-grote reuzenstap voor ze, want ze gingen immers een heel nieuw leven tegemoet. Nou beweert men wel eens dat dit voor een kind eenvoudiger is dan voor een volwassene, maar ga er maar aan staan als 8- of 11-jarige. Je komt als klein jongetje of meisje in een nieuw land, een nieuwe wereld terecht. Een wereld waarin je een nieuwe taal moet spreken, waarin je ander eten moet eten, waarin je met een nieuwe cultuur te maken krijgt en wat voor een kind helemaal spannend is, waarin je op een nieuwe school terecht komt waar je nieuwe vriendjes en vriendinnetjes moet maken.
We zijn nu 3 jaar verder. Onze kinderen spreken vloeiend Nederlands, eten stamppot en bruin brood met kaas, kennen van alle Nederlandse provincies de hoofdsteden, kunnen fietsen en knikkeren, krijgen voortdurend vriendjes aan de deur die vragen of ze buiten komen spelen, ze zitten op 2 sportclubs en ze zingen luidkeels mee met liedjes van Ronnie Flex en Maan.
Met verbazing kijken wij hoe zij zich in die 3 jaar tijd hebben ontwikkeld. Hoe ze van kleine wat verlegen jongetjes zijn gegroeid tot stoere, zelfverzekerde jongens die ons uitleggen hoe het ook al weer zit met moeilijke staartdelingen en met het ‘t kofschip of tegenwoordig het taxi kofschip. Jongens die weten op welke politieke partij je het beste kunt stemmen en die weten wie er bovenaan in de Eredivisie staat. Jongens die soms beter weten hoe het zit dan wij.
Ja, ondanks dat onze wijsneusjes ons soms wat belerend toespreken, kunnen we wel met recht zeggen dat we enorm Trots op ze zijn. Trots op waar zij nu staan en wat zij nu al in zo’n korte tijd hebben bereikt……
Maar trots zijn we niet alleen op onze kinderen. Trots zijn we ook op hun school, op de Wissel. Want laten we eerlijk zijn, onze kinderen brengen het grootste deel van hun dag, van hun leven, toch op school door. Voor een zeer groot deel worden zij dus op school gevormd. Niet alleen door wat juffen en meesters hun daar leren, maar ook door wat kinderen op school zien, horen, voelen, proeven, ruiken, beleven. Het lijken allemaal vanzelfsprekende zaken, maar zeker in de tijd waarin we nu leven, is het des te knapper hoe een school als de Wissel onze kinderen zo goed voorbereidt op de toekomst. Vergelijk het bijvoorbeeld eens met onze eigen schooltijd. Zaten wij toen ook in een bijna overvolle klas met voornamelijk buitenlands pratende klasgenootjes? In een klas met 12 verschillende nationaliteiten? In een klas waarvan een aantal kinderen al op jonge leeftijd hebben moeten vluchten uit hun geboorteland? In een klas waarin veel kinderen het bestaan van Nederland waarschijnlijk niet eens kenden?
Als we over deze vragen nadenken kunnen we alleen maar concluderen dat een Juf of Mees tegenwoordig zoveel meer is dan alleen een persoon die alles weet over breuken, tafels, voorzetsels en gezegdes. Nee, een moderne Juf of Mees moet vandaag de dag ook nog eens taalbarrières kunnen overbruggen, de psyche van een kind kunnen doorgronden, verschillende culturen kunnen laten samensmelten, ouders te woord kunnen staan die de Nederlandse taal nog niet machtig zijn en ze moeten zich naast hun dagelijkse werkzaamheden regelmatig laten bijscholen zodat zij onze kinderen weer kunnen voeden met de door hun opgedane kennis. En dan hebben we het nog niet eens over de enorme verantwoordelijkheid die zij over onze kinderen hebben en de stress die het soms met zich mee kan brengen. Nee, zeker voor de vergoeding die hier tegenover staat wordt er wel heel veel van een docent verwacht, geëist zelfs.
Wij kunnen dan ook niet anders dan diep RESPECT te tonen voor al deze juffen en meesters, voor dit team, voor deze Kanjers. We willen jullie bedanken voor jullie tomeloze inzet, voor jullie professionaliteit, voor alles wat jullie onze kinderen hebben geleerd en hebben afgeleerd, voor jullie enthousiasme en dank voor het mede opvoeden van onze kinderen. De Wissel, we gaan jullie missen. Nogmaals bedankt, wij zijn trots op jullie!!!
Menno & Nienke, ouders van Willem en Tyronne.